Tuesday, June 24, 2014

Colors in the Rainbow

Two Saturdays ago, I had a drink with three straight male friends; let us just call them Jack, Henny and Empy. I am out and open to them; Jack’s a neighbor and we know each other since we were kids, Henny and I were used to be ‘partners’ until I chickened out because I was frightened of the word commitment, and Empy was a former crush but now he’s one of the sweetest guy friends I have ever had.

Normal in drinking sessions, we talked about a lot of things, from the absurd to mundane, from sublime to trivial. Until the focus of discussion shifted on me: Me being gay, Me being single forever, Me being myself. It was like on being on the hot seat and I love it. I am used to it, being asked and being scrutinized. Honestly, I feel comfortable with straight males who are likewise comfortable being with me. I can be open about my feelings and sharing my experiences; and they can be receptive and attentive.

Of course, it’s bound to be asked: sex. They told me that they heard words like top, bottom or versa from other bi’s they know but didn’t really understand them. They want me to enlighten them on gay sex.

For me, those are just labels. And I don’t believe in labels. Love and sex transcend gender and labels. But for the sake of discussion I had to explain. I likened the terms to a partnership. Top is the Man of the House, the Actor or Provider, The Giver, the tougher guy. Jack quipped, sa sex, siya yung tagatira --- so much for euphemisms. Bottom is the Submissive One, the Woman, the Receiver, the Follower. Henny was quick, ‘aaahhh siya yung tinitira’, kaya bottom nasa ilalim’ . and Versa is versatile and flexible. Empy saw the analogy, ‘tumitira at nagpapatira.’

Top, Bottom, Versa are some of colors of the ever-expanding prism of the gay rainbow. There are Bi, Discreet, Closeted. They sound the same but very different in orientation; Bi would have heterosexual relationships and be happy to do it with a boy or a girl. Discreet knows what he wants but doesn’t flaunt it openly; he tries to ask masculine if the situation calls for it but would lay down his cape when he’s with closest friends. Closeted has a problem with acceptance so he has to hide and suppress his true color.

There are new ones: Buffla which means ‘buffed na bakla’  and they are the growing breed today; you see them at Fitness First or Elorde’s, you see them at Eastwood or Greenbelt and you see them watching UAAP or UFC matches. Carabuena stands for gays with egos directly proportional with their huge waistlines, translation: aroganteng baklang mataba. Daddy are gays having midlife crisis, happily married with kids and yet, tambay sa mga spa. Service are gays acting like boys to service old people or gullible gays in exchange of cash.

Of course, marami pa --- transsexuals, transgenders, baklang parlor, baklang bato, bading, jokla, sireyna, etc. We are called different names actually, we are labeled with derogatory terms. And even at this time and age, we are discriminated --- whatever color we may have. Basta bakla, period.

But the worst discrimination and rejection really comes within and among us. Gay rejecting another gay; Top looking down on a Open and Out; Buffla making fun of trannies or Carabuenas; Closeted despising a Baklang Parlor. You get the drift.


We have different colors, some true, some not. Some shaded, some jaded. In the gay rainbow, the colors are not always happy and bright.  

Tuesday, June 17, 2014

Walang katapusang paalam

Parang hindi yata matatapos ang dalamhati. Nangangalalahati pa lamang ang taon ay napakarami nang kaibigan ang namatay o namatayan. Dinadaan na nga lang namin sa biro ang mga sakit. Sabi namin 'quota' na ang mga luha. Sabi namin sana next month na lang yung iba at sunod-sunod na yung puyat dahil sa lamay. Mga mapapait na birong nangangahas takpan ang mas mapapait na pagpapaalam.

Hindi na nga yata matatapos ang pagpapaalam.

Noong Biyernes, ilang araw bago ang Piyesta saamin, si Tita Tina ang nagpaalam. Halos isang linggo lang ang pagitan kina Sis.Odette at sa kapatid ni Fr Edmund. Nagkita pa kami ni Tita Tina noong hapon bago siya sumakabilang-buhay. Niyakap ko pa siya. Lolokohin ko pa sana dahil tumataba siya at mukhang dinadaan sa pagkain ang kanyang dalamhati. Kamamatay lang din kasi ng kanyang sariling kapatid. dalawang buwan lang ang nakalipas, at ng kanyang asawa noong Oktubre ng nakaraang taon. Sunod-sunod na dagok, sunod-sunod na dalamahati. Pero kinagabihan nung Biyernes, siya naman ang sumunod.

Paalam Tita Tina...

---------------------------------

Kaninang umaga, pagkagaling ko sa Simbahan ay binalita ng aking kapatid na patay na raw si Tatay Nonoy niya. Inulit-ulit ko pa ang tanong 'sino?' 'Si Tatay Nonoy, patay na.'

Tuwing papasok ako ng umaga o pupunta sa yoga class, madadaanan ko si Mang Nonoy na nagkakape sa tapat ng kanilang bahay. Malayo pa lang nakangiti na, para bang inaabangan talaga ako. Pagkatapat ko sa kanila ay mauuna pa yung babati kahit matanda siya sa akin 'Good Morning Anthony'. Hindi ko siya maunahan,lagi siyang mabilis sa pagbati. Kahit nga nasa loob ng bahay yun at natanaw ako sa bintana, sisigaw pa rin yun mula sa loob ' Good Morning Anthony.'

Hindi ko alam kung bakit siya magiliw sa akin. Noong bata ako ay medyo takot ako sa kanya dahil malaki siyang tao na parang bouncer ang dating. Parang henchman o kanang kamay ng mga kontrabida sa pelikula. Para siyang gumawapo at medyo mas machong Bomber Moran. Kung ano-ano ang kuwento tungkol kay Mang Nonoy kaya medyo kinakatakutan yan o kinakaasaran.

Pero lahat ay nagbabago. Ang Panginoon ay gumagamit ng pamamaraan para ang isang tao ay magbago at maging tuwid. Sa tagal ng panahon naming magkapitbahay, malaki ang 'binait' ni Mang Nonoy. Kabaitang nakita ng kapatid ko kaya tawag niya dito Tatay Nonoy. Sinisita niya kapatid ko, nilalambing at kinukulit na parang anak na rin, pinapangaralan na parang tunay na ama. Maski ako, nagpapakita siya ng 'concern' sa akin. Anthony, wala kang dalang payong...baka abutan ka ng ulan.' 'Good Morning Anthony, ingat ka sa biyahe' Anthony, ang galing ng Lasalle mo.' Totoo yun, pati ang pagiging maka-Lasalle ko alam niya. Kaya pag nananalo ang LaSalle, inaabangan niya ako sa pagdaan at babatiin ako 'Congrats sa LaSalle mo!' At pag natatalo,  sasabihin niya ' Bawi na lang kayo next game...'

Wala nang Mang Nonoy na babati sa akin ng Good Morning.

Paalam Tatay Nonoy

-------------------------

Hindi na ito biro, pero sana 'ipahinga' naman kami sa dalamhati, sa pagluha at pagsasabi ng 'Paalam!'

     

Mga Tanong sa Panginoon

Kailanman ay hindi madaling tanggapin ang kamatayan.Kaya nga minsan, hindi tamang sabihin sa namatayan na 'at least nasa heaven na siya.' Dahil kahit alam nating kapiling na ng mahal nating yumao ang Panginoon, magtanong at magtatanong pa rin tayo: Bakit siya pa? Bakit mo siya kinuha agad? Bakit nangyari ito sa amin?

Maraming bakit. Maraming tanong.

Noong namatay si Tita Evelyn, nanay ni Fr. Jek, maraming tanong kung anong nangyari. Sa aking palagay, maski si Fr. Jek mismo nagtatanong sa Panginoon. Subali't sa bawa't Misa sa burol para kay Tita Evelyn, unti-unting nasasagot ang lahat. Nagtatanong tayo sa Panginoon dahil nagmamahal tayo,dahil sumasampalataya tayo. Dahil alam nating, sa lahat ng mga tanong, sa Panginoon lamang matatagpuan ang mga sagot.

Kagabi sa burol ni Tita Tina, nagbukas sa akin si Tita Trining kung gaano kasakit ang lahat.Maski ako nasasaktan para sa kanilang pamilya. Wala pang isang taon, tatlong mahal sa buhay ang nawala sa kanila. Paano mo yun haharapin? Paano mo yun tatanggapin? Mahirap sabihin na 'at least payapa na sila' bilang pakikiramay. Kasi alam mong yung naiwan ay hindi basta-basta maging payapa ang kalooban.

Sabi nga ni Tita Trining, pinanghihinaan na siya ng loob. Nagtatanong na siya sa Panginoon.

Marami siyang bakit. Marami siyang tanong.

Pero hind iibig sabihing nagtatanong tayo sa Panginoon tayo ay nagdududa na.  Bagama't marami tayong tanong, hindi nababawasan ang ating pananampalataya. Bakit hindi ako pumasa Lord, Bakit mo sa akin hindi binigay ang gusto ko? Bakit ako pa ang naalis? Bakit ako iniwan ng girlfriend ko? Bakit naghiwalay Mama at Papa ko? Bakit kami mahirap?

Bakit ang mga kapatid ko, Tonichi? Bakit nangyayayari ito sa amin?

Kaya tayo nagtatanong dahil nagmamahal tayo. Kaya natin tinatanong ang Panginoon dahil naniniwala tayo. Kaya marami tayong tanong dahil alam nating iisa lamang ang may sagot, iisa lang Ang Sagot. Si Hesus.